Achtergrond bij de constructivistische – ontwikkelingsgerichte aanpak
De theorie en bijbehorende praktijk die ontwikkeld is door Kegan and Lahey is verfijnd en toegepast door hun collega’s binnen en buiten Harvard University, is gegrondvest op een aantal noties van ons zijn en ons gedragen in de wereld en van de ontwikkeling van volwassenen.
Er bestaan verschillende niveaus van mentale complexiteit tussen volwassenen
- Onze manier van betekenis geven aan de wereld construeert de wereld waarin wij leven en handelen. De definitie van onze realiteit wordt voor een groot deel gedreven door een combinatie van ons onbewuste denken en voelen (mindset) in dienst van zelfbescherming.
- Onze manier van betekenis geven – het systeem waardoor alle ervaring wordt gefilterd en begrepen – kan worden voorgesteld als een manier van weten (way of knowing). Het is een ontwikkelingsniveau met een bepaalde mentale complexiteit.
- Een lagere complexiteit trekt minder en meer scherpe lijnen tussen wat veilig, gevaarlijk of ‘juist’ is in de wereld die we creëren. Een hogere mentale complexiteit tekent meer lijnen en met meer grijstinten. Dit opent meer manieren om je met de wereld te verhouden, je veilig (genoeg) te weten en nieuwsgierig te ‘zijn’.
Hogere mentale complexiteit correleert positief met grotere persoonlijk en professionele effectiviteit
- Hogere mentale complexiteit is niet altijd nodig. De ontwikkelingsuitdaging komt voor wanneer de ‘demands’ van de taak, rol niet matchen met de complexiteit van de ‘mind’. Dit idee is gerelateerd aan concepten die bekend zijn onder namen als ‘growth edge’, zone van naaste ontwikkeling en zone van productief disequilibrium.
- Hogere mentale complexiteit correleert positief met grotere persoonlijk en professionele effectiviteit . Dit is onderzocht en aangetoond voor een breed bereik van beroepen.
- Robert Kegan en Lisa Lahey schrijven hierover in hun boek Immunity to Change (2009):
“In reality, the experience of complexity is not just a story about the world. It is also a story about people. It is a story about the fit between the demands of the world and the capacity of the person or the organization.When we experience the world as “too complex” we are not just experiencing the complexity of the world. We are experiencing a mismatch between the world’s complexity and our own at this moment.There are only two ways to mend this mismatch – reduce the world’s complexity or increase our own. The first isn’t going to happen. “
Volwassenen kunnen hogere mentale complexiteit ontwikkelen
- Ontwikkeling stopt niet bij adolescentie. Volwassenen kunnen zich verder gradueel ontwikkelen gedurende hun volwassen-zijn (en doen dat ook).
- Ontwikkeling van mentale complexiteit kan worden gefaciliteerd en versneld door een specifiek proces (dat, toevallig, ook het coachingsproces is dat ik toepas in mijn werk.)
Transformatief leren helpt bij het ontwikkelen van hogere mentale complexiteit
Informatief leren focust op wat we weten. Hoewel het behulpzaam is bij ‘Technical challenges’, is niet genoeg voor volwassenen die te maken hebben met een ‘Adaptive challenge’. Dit is waar Transformatief leren vereist is; het leren dat focust op hoe we weten wat we weten. De meeste uitdagingen zijn overigens vaak een combinatie.- Het leren en ontwikkelen van volwassenen vraagt dan combinatie van uitdaging en steun (challenge and support) over een langere periode. Genoeg uitdaging zodat de volwassene zelf eigenaar wordt van het oplossen van hun inconsistenties en hierop ook aangesproken willen worden. Steun betekent, onder andere, het ontvangen van empathie over een langere periode. Dit omdat het opgeven van een manier van begrijpen van jezelf en van je wereld pijnlijk kan zijn en kwetsbaar voelt.
